Eğitimci kimliğini paraya değişmeyen, eğitimle iç içe olan ve eğitimci olmanın vicdanı ile kurum yöneten kişileri bu işin dışında tutarken ki sözüm onların meclisinden dışarı okulculuğu farklı yapanlarla ilgili tespitlerimi..
Eğitimci kimliğini paraya değişmeyen, eğitimle iç içe olan ve eğitimci olmanın vicdanı ile kurum yöneten kişileri bu işin dışında tutarken ki sözüm onların meclisinden dışarı okulculuğu farklı yapanlarla ilgili tespitlerimi paylaşmam bir medya mensubu olarak ahlaki bir sorumluluğumdur. Eğitimci olmayan, eğitimci olsa da ahlak ve vicdan kurallarından yoksun olan ; okulculuğu sadece para ve prestij kazanma amaçlı gören kişilerin Diyarbakır da okullaşmaya hakim olmasının istenmeyen sonuçlarını artık veliler, öğretmenler ve öğrenciler hem görüyor hem de faturasını ödemek zorunda kalıyor. Bu zevatlar da yaptıkları işin eğitimden ne kadar uzak olduğunu ve eğitim adına sonuç vermediğini görüyorlar. Başarısız olmanın nedenini eğitimci olmamalarına, ahlak eseri olmayan eğitim ve yönetim anlayışlarına bağlamak yerine tabelalarındaki isimlere bağlıyor olmalılar ki her yıl yerel ve ulusal isimlerde değişikliğe gidiyorlar, hatta birinin terk ettiği ismi diğeri devralıyor, diğerinin terk ettiği ise farklı bir kılıfa bürünüyor. Oysaki zihniyet bu ise al birini vur ötekisine, öğrenciler ise Pazar tezgahındaki maydanozdan başka bir şeyin yerine konulmuyor. Marifet isimde değil, marifet eğitimin vicdan ve ahlak sahibi kişilerin elinde olmasıdır. Aktörler ve kafalar değişmedikçe okul ismini değiştirmeyle, valiz misali taşımayla iyi okul olunmuyor.
Bayilik sistemi gibi bayilikler alarak, var olan yerlerinde barınamayıp başka ufuklara dalan veya okul isimleri değiştirerek ‘Biz kaliteliyiz’ VURGUSU’ yapmak isteyen özel okullar çöplüğüne, zıbılhaneliğine döndü güzelim kentlerimiz.
Kısa süreler içinde kerelerce, defalarca el değiştiren okulların her defada mağdur ettikleri, ödemelerini yapmadıkları öğretmenleriyle mahkemelik oluşlarını izliyoruz, yine bu zihniyetlerin öğrencilerine bakarken ayaklı akçe gördükleri de aşikardır. Watshap guruplarında uygunsuz görseller paylaşanlarımı desek, öğretmenlerine farklı gözle bakanlarımı desek, okulları devrederken ortaya konulan eğitim kalitesi yerine öğrenci sayısı üzerinden, öğrencileri sakadat misali KELLE bazlı kabul edip pazarlık yapanlarımı desek, okulların isimlerini valiz gibi yanında taşıyanları mı, otobüs kulübesi bulsa üzerine ‘ÖZEL OKUL’ asacak olanlar mı, öğretmen olmayan ama bu işin kaymağını yalayan bu zevatları mı desem, kimi desem bilemiyorum ki! Karakter fukaralarının, çocukların yemeklerinden kırpacak kadar basitleşen seviyesizlerin işi değildir Eğitimcilik…
Okulda eğitim iklimi oluşturmak yerine akçe uğruna öğretmenlerine hakaretler, küfürler savuran, kafa tutan, öğrencileri görmezden gelen bir mekan hiç değil aslında…
Diyarbakır’da bu tarz özel okullar var mı ? Bunları denetlemekle mükellef olanlar uyuyor mu? Ya da neden görmezden gelinir diye seslenen, eğitime aç ve ‘denetim istiyoruz’ diyenlere yanıt olarak, Keşke devletimin okulları kalitelerini artırsaydı da bunlar yaşanmasaydı diyorum.
Bu özel okul manzaraları üç aşşağı beş yukarı her yerde aynıdır ama Diyarbakır’da ise resmen bu iş yerlerde sürünmektedir. Diyarbakır’da kaliteli okullar yok mu! elbette ki var. Onlara da vurgu yaparak takdir ettiğimizi beyan edeceğiz elbette…
Davranışlarımızı, düşüncelerimizi, tutumlarımızı, inançlarımızı ve daha birçok şeyi önemli ölçüde etkileyen direkt eğitim olduğu içindir ki Galileo Galilei şunu söylemiştir: “Aslında bir insana yeni bir şey öğretemezsiniz, siz ona yalnız kendi içinde bir şeyler keşfetmesine yardımcı olabilirsiniz.”
Bende diyorum ki bu işi pazarcılık mantığı ile değil merkezine insanı aldğınız bir mantıkla yapınız. Zira Unutmayın ki yeni nesil sizlerin eseri olacaktır.
Ahmet BEŞENK
ahmetbesenk21@gmail.com
