DeÄŸerli büyüğümüz rahmetli ABDUSSETTAR HAYATI AVÅžAR henüz Diyarbekir’de üniversitenin kurulmadığı bir dönemde Ankara Ãœniversitesinin bir toplantısı için Ankara’ ya davet edilir. Davete icabet eden rahmetliyi Ãœniversite Rektörü ayakta karşılar ve..
DeÄŸerli büyüğümüz rahmetli ABDUSSETTAR HAYATI AVÅžAR henüz Diyarbekir’de üniversitenin kurulmadığı bir dönemde Ankara Ãœniversitesinin bir toplantısı için Ankara’ ya davet edilir. Davete icabet eden rahmetliyi Ãœniversite Rektörü ayakta karşılar ve toplantıda bulunan herkese “Beyefendi de Diyarbekir Ãœniversitesinden” diye lanse eder. Birkaç kiÅŸi Rektörün kulağına eÄŸilip “Hocam Diyarbekir’de üniversite kuruldu da bizim mi haberimiz olmadı?” diye fısıldarlar. Bu fısıldaÅŸmalar karşısında topluluÄŸa açıklama gereÄŸini his eden Rektör, salonda bulunanlara tarihi bir saptamaya parmak basarcasına şöyle der; “DeÄŸerli arkadaÅŸlar evet henüz Diyarbekir’de üniversite kurulmuÅŸ deÄŸil ama engin kültüre sahip Diyarbekir Küçelerinde yetiÅŸen her bir Diyarbekir’li bir üniversite kadar derin bilgiye ve deneyime sahiptir, o kadim kentin kadim küçeleri adeta bir üniversite gibidir”, der.
On yıllar önce bu tarihi saptamayı yapan deÄŸerli Rektörü ve bu övgüyü Diyarbekir’e somutlaÅŸtıran deÄŸerli ABDUSSETTAR HAYATI AVÅžAR’ı o Küçe’lerin bir çocuÄŸu olarak rahmetle anar, Diyarbekir adına minnettarlığımı ifade ederim.
Kültür, bir toplumda yaşayanların yüz yıllar, bin yıllar boyunca oluşturdukları ortak amaçların, beklentilerin, değerlerin, inançların, duygu ve düşünceler ile ortak davranış kalıplarının depolandığı, saklandığı toplumsal bir bellektir.
Bu sözlüksel tanımı hepimizin anlayacağı şekilde açacak olursak:
Kültür; Toplum bireylerinin birbirine adil yaklaşımı ve adil davranışıdır. Bir görgüdür, bir eşitlikçi davranıştır. Elemlerin, sevinçIerin, tepkilerin dışa vurumun da ortak paydadır. Tahammüldür, hoş görüdür.
Kültür; Ortak örf, adettir, ortak gelenek görenektir. Müspet veya menfi uygulamaya ortak tavırdır.
Kültür; Ortak sanatın, ortak maddiyat ve ortak maneviyatın, milli şuurun, aşkların, sevdaların, birlik ve beraberliğin çatısıdır. Eğitimdir, bilgidir.
Kültürün ömrünün uzun tutulması, yeni kuşaklara aktarılmasındaki bekçi, bireyin kendi vicdanıdır. Yani vicdan kültürün bekçisidir diye düşünüyorum.
Maalesef bugün, gerek kadim kentimizde ve gerekse ülke genelinde kimi kesimlerin bilinçli, kimi kesimlerinde duyarsızlığı sayesinde büyük bir kültür erozyonu yaşanmakta, kentlerin kültürü adeta ölüm öncesi sekerat dönemini yaşamaktadır.
Küreselleşen dünya düzeni,
Psikolojik kara propagandalar,
İletişim araçlarının şer kullanımı,
Zorunlu göçler,
Ä°ÅŸsizlik sorunu.
Bozulan aile yapısı,
Büyük ÅŸehirlerin, büyük köy haline dönüşmesi… S
aygısızlık, sevgisizlik, tahammülsüzlüğün artması.
Hırsızlık, gasp, uyuşturucu müptelalığı, Ar, edep ve hayâ duygularının zayıfiaması,
Özgürlük uğruna başkalarının özgürlüğünün hentIanınam.
Mutsuz, yalnız yaşayan anti sosyal bir gençlik,
Suçlulara karşı zayıflayan etkin bir mücadele.
Çoğalan suçlara yetersiz kalan cezalar,
Kural kaide tanımayan,
gölgesi ile kavgalı bir Vicdan ve merhamet duygularında zafiyet.
Örneklerini çoÄŸaltacağımız tüm bu olumsuzluklar sekerat döneminin bariz belirtileridir. bunun farkında olan bazı kentlerin yerel ve genel dinamikleri ile STK’ları bu güzelliklerin ömrünü uzun tutmak için çeÅŸitli panel oturum ve toplantılar düzenlemekte, toplumları bilinçlendirmektedir.
Oysa binlerce yıllık kültür birikimine sahip kentimizde ise özellikle kültür yok edilmek istenmekte, duyarsız kalınmakta sekerat’ta olan kent kültürüne özde değil, sözde yaklaşılmaktadır.
Durum böyle olunca siz belirleyin gayri. Diyarbekir’de kent kültürünün tekrar yaÅŸama kazandırılma yüzdesini. SaÄŸlicakla kalın.
AZİZ KADRİ ÖZYILDIZ
DÄ°YARBEKÄ°R SOSYAL VE KÃœLTÃœREL
DEGERLERÄ° KORUMA YAÅžATMA
DERNEĞİ BAÅžKANÄ°…
